Polonyalı voleybolcu Malwina Smarzek, son üç yıldır depresyonla gayret ettiğini takipçileriyle paylaştı. Mesleğine İtalya’da devam eden 28 yaşındaki yıldız, Polonya ulusal grubunun kıymetli yıldızlarından biriydi. İşte yaptığı paylaşım…
SONSUZ BİR AZABA DÖNÜŞTÜ
“Biliyorum ki bugün hala bayram tatili fakat benim için çok değerli bir gün ve sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var. Ve bu benim için hiç de kolay değil fakat başlıyorum….
Bugün, birinci kere panik atakların hayatıma girdiğini hissettiğim anın üzerinden 5 yıl geçti. Kendimi ne kadar anlaşılmamış hissettiğimi, bazen de görmezden gelindiğimi hatırlıyorum. Son 3 yıldır, en karanlık anlarımda bana eşlik eden bir gölge üzere olan depresyonla gayret ediyorum. Kendimi yalnız, bunalmış ve çaresiz hissettim. Her gün bir savaştı ve bana bir vakitler memnunluk veren spor, sonsuz bir azaba dönüştü. Artık bir tutku olmayan tutkumla depresyonu bir ortaya getirmek, çoklukla bir maça gitmek benim için sahip olduğumdan daha fazla güce mal oluyordu.
İNTİHAR FİKİRLERİMDEN 2 YIL SONRA
Sık sık, aptalca bir duş almak yahut kahvaltı etmek bile zorlarken kendimi idmana zorlamak zorunda kalıyordum. Yargılanma korkusu, kıymetsiz hissetme ve belirsizlik, alandaki arkadaşlarım oldu. Buna karşın, spor için değilse kendim için savaşmam gerektiğini biliyordum. Başımda mesleğimi birçok defa sonlandırdım. Bugün, son intihar fikirlerimden iki yıl sonra, bilhassa spor dünyasında, ruh sıhhatinin fizikî sıhhat kadar ciddiye alınmasının ne kadar değerli olduğunu vurgulamak istiyorum. Her birimiz kendi şeytanlarıyla çaba eder ve konuşmaya açık olmak hayat kurtarabilir.
ÖNCELİKLERİM DEĞİŞTİ
Sevdiğim şeylerin tadını tekrar çıkarabildiğim için çok minnettarım ve formda olmak üzere problemler değersiz görünmüyor. Önceliklerim değişti ve hayat yeni bir mana kazandı. Emsal zorluklarla uğraş eden herkesin yalnız olmadığını bilmesini istiyorum. Hayat, en karanlık anlardan sonra bile hoş olabilir. Bu paylaşım, ruh sıhhatinin fizikî sıhhat kadar kıymetli olduğunun bir hatırlatıcısı olsun.
Son olarak, en berbat anlarımda yanımda olanlara teşekkür etmek istiyorum. Hem sevdiklerime hem de şahane psikologum ve psikiyatristime.”