Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi‘nde çalışan Adem Kılbıyık, 13 Haziran günü ameliyathanede kendini asarak hayatına son verdi. Duvar’dan Cihan Başakçıoğlu’nun haberine nazaran ekonomik ıstıraplar nedeniyle geçim ezası yaşayan Kılbıyık’ın ruhsal sorunları olduğu da tez ediliyordu.
DEÜ Hastanesi çalışanlarının savlarına nazaran hastane ameliyathanesinde çalışanların sayısı yaklaşık 180-200 kişiyi buluyor. Pencere dahi bulunmayan kapalı ortamda 8-12 saatlerini geçiren sıhhat işçileri, yılda iki sefer ruhsal dayanak talep ettiklerini fakat bu taleplerinin karşılanmadığını da lisana getirdi.
“ORASI HASTANENİN ‘HAPİSHANESİ'”
Hastanede çalışan bir işçi, çalışma koşullarını şu halde anlattı:
“Ameliyathaneden dışarı çıkamıyoruz. Kapalı bir ortam. Girdiğin saatten çıktığın saate kadar dışarı çıkmak yok. Yemek aramız yarım saat. Ameliyathanedekiler dışarının nasıl olduğunu bilmez. Orası kapalı bir kutu. 10 dakikada paklık yapıp yeni olay alıyorsun. Çabucak temizleyip, çabucak hastayı almak zorundasın. Paklık çalışanı sayısı da az. Nöbetteyken mutlaka alanını terk edemezsin. Girdiğin vakit çıkışı yok. Hastanenin ‘hapishanesi’ olarak geçer. Olayın ne vakit geleceği aşikâr olmaz. Bazen hiç hadise gelmez, bazen de dinlenmeye fırsatın bile olmaz”
“EK İŞLER YAPMAYA BAŞLADIK”
Sağlık ve Toplumsal Hizmet İşçileri Sendikası (SES) İzmir Şube Eş Başkanı Erkan Batmaz ise sıhhat çalışanlarının enflasyon ve artırım oranlarıyla da çaba ettiğini anlattı. Batmaz kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Hanede iki devlet memuru yahut iki personel olmasına karşın geçinememe durumu kelam konusu. Bu noktada bizleri yoksulluk ve çaresizliğe iten bir durum var. Biz sıhhat işçileri olarak inanılmaz ağır, tehlikeli ve sıkıntı bir iş yapıyoruz. Buna karşın bize kalan dinlenme vaktimizde hayatımızı idame ettirebilme kaygısı ile ek işler yapmaya başladık. Son süreçte artan mesken kiraları, ulaşım ve öteki artırımların hepsi birleştiğinde sıhhat işçileri 7 gün 24 saat çalışıp ne oturacakları meskene sahip olabiliyorlar ne de toplumsal ömürleri mümkün oluyor”